Yves Bonnefoy – francuski poeta, eseista i tłumacz.
Studiował matematykę, historię i filozofię początkowo na uniwersytecie w Poitiers, potem na Sorbonie. Tezę magisterską pisał na temat Kirkegaarda i Baudelaira. Był zafascynowany surrealizmem, w dojrzałej twórczości zerwał jednak z tym nurtem o czym napisał w opublikowanym w 1990 roku tomie esejów pt. Rozmowy o poezji . W kręgu jego zainteresowań były związki miedzy obrazem i słowem .
Tłumaczył miedzy innymi Williama Szekspira, Petrarkę, Giacomo Leopardiego, Williama B. Yeatsa , a w 1989 roku ukazał się przekład 45 poematów Keatsa.
Jest autorem wielu wybitnych dzieł z pogranicza filozofii, teorii literatury i sztuki. Inspiracją były dla niego liczne podróże po krajach śródziemnomorskich, zwłaszcza spotkania ze sztuką renesansu i baroku w miastach i miasteczkach włoskich . W swoich książkach wiele uwagi poświęcał problemom semantycznej funkcji znaku – „obecność‘’ , która ujawnia się w miejscach, budowlach, dziełach malarstwa. Pracy twórczej towarzyszyła działalność pedagogiczna , prowadził wykłady na uniwersytetach w Genewie, Chicago, Dublinie czy Rzymie. W 1981 roku został wybrany profesorem zwyczajnym College de France i objął kierownictwo Katedry studiów porównawczych.
Mieszkał w Paryżu , na ulicy Lepic, w samym sercu Montmartu.