Angielski poeta, pisarz, rytownik, malarz, drukarz i mistyk, prekursor romantyzmu. Przez współczesnych nazywany często Mad Blake (szalony Blake), zaliczany czasem do grona poetów wyklętych w literaturze angielskiej.
Jako dziecko przejawiał ogromny talent rysowniczy, toteż właśnie od rysunku i rytownictwa rozpoczął swoją edukację. Terminował u Henry’ego Basire’a, gdzie kopiował arcydzieła malarstwa. Studiował na Królewskiej Akademii Sztuk Pięknych w Londynie. Równolegle z rozpoczęciem tego etapu edukacji podjął pierwsze próby poetyckie.
W 1783 roku William Blake wydał debiutancki tomik Szkice poetyckie (Poetical Sketches, 1783). W kolejnych publikacjach łączył artyzm rycin z literackimi metaforami religijnymi. Przez większość życia twórczego skupiał się na ukończonym w 1820 roku dziele Jerusalem: The Emanation of the Giant Albion. Należał do grupy Shoreham Ancients skupiającej kilkunastu malarzy żyjących w okresie romantyzmu, których nie tylko inspirował, ale i wspierał w kolejnych próbach przedstawienia propagowanego przez nich mistycyzmu oraz konotacji biblijnych. Pisał także prozę: Wszystkie religie są jednością (All Religions are One, 1795), Zaślubiny nieba i piekła (The Marriage of Heaven and Hell, 1790–1793). Zmarł 12 sierpnia 1827 roku w Londynie.