Andrzej Jaroszewicz – polski kierowca rajdowy, syn premiera Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej, Piotra Jaroszewicza.
Miał pięć lat, gdy 15 lipca 1952 w Sopocie zmarła jego matka porucznik 1 Armii Ludowego Wojska Polskiego Oksana Jaroszewiczowa, z d. Stefurak. Kiedy ojciec ożenił się w grudniu 1955 z Alicją Solską, opuścił Anin i zamieszkał w Straszynie na Kaszubach. Zdał egzamin maturalny w LO w Pruszczu Gdańskim i został immatrykulowany na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego. Zamieszkał w Warszawie. Za udział w wydarzeniach marcowych 1968 został relegowany z wydziału prawa UW oraz otrzymał powołanie do odbycia czynnej służby wojskowej w Oleśnicy oraz Legnicy.
Miał pięć lat, gdy 15 lipca 1952 w Sopocie zmarła jego matka porucznik 1 Armii Ludowego Wojska Polskiego Oksana Jaroszewiczowa, z d. Stefurak. Kiedy ojciec ożenił się w grudniu 1955 z Alicją Solską, opuścił Anin i zamieszkał w Straszynie na Kaszubach. Zdał egzamin maturalny w LO w Pruszczu Gdańskim i został immatrykulowany na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego. Zamieszkał w Warszawie. Za udział w wydarzeniach marcowych 1968 został relegowany z wydziału prawa UW oraz otrzymał powołanie do odbycia czynnej służby wojskowej w Oleśnicy oraz Legnicy.
W latach 70. był dyrektorem Ośrodka Badawczo-Rozwojowego (OBR) FSO oraz dyrektorem naczelnym Centrali Eksportu Wewnętrznego Motoimpex. Do końca 1981 studiował zaocznie na Wydziale Mechanicznym Politechniki Krakowskiej.
Po wprowadzeniu 13. grudnia 1981 stanu wojennego ojciec Piotr Jaroszewicz został aresztowany w Aninie przez funkcjonaruszy BOR-u oraz internowany do grudnia 1982 w Głębokim k. Drawska. Aby uniknąć internowania Andrzej Jaroszewicz schronił się w Trójmieście.
Zwycięzca (pilot Ryszard Żyszkowski) Rajdu Warszawskiego w 1975 i 36. Rajdu Polski (również z Ryszardem Żyszkowskim) w 1976 r.