/4c56197d884206acb49be06b06f18579/n/andri-snaer-magnason)
Islandzki autor poezji, dramatów, opowiadań i esejów. "Magnason" nie jest jego właściwym nazwiskiem (Andri Snær) - to patronim, który może pochodzić od dziadka lub ojca. Studiował literaturę na Uniwersytecie Islandzkim, pracę dyplomową pisał o poecie Ísaku Harðarsonie a następnie pracował w tamtejszym instytucie literatury Det Arnamagnæanske Institut, gdzie zgromadzone są najstarsze zabytki islandzkiego piśmiennictwa oraz nagrania opowieści i pieśni ludowych. Efektem tego projektu było wydanie przez label Bad Taste CD pt. Raddir (Głosy), zawierające nagrania poezji ludowej XX w. Poezje te były czytane przez mieszkańców z kilku krańców wyspy a wydawnictwo zostało nagrodzone przez prezydenta kraju.
Debiutował tomikiem poezji Ljóðasmygl og skáldarán w (1995), ale najbardziej znanymi i popularnymi jego utworami są książki dla dzieci: Sagan af bláa hnettinum (Opowieści o błękitnej planecie, 1999) i LoveStar (2002). Obie zyskały międzynarodowe uznanie, a pierwsza z nich otrzymała m.in. nagrodę im. Janusza Korczaka (2000). Sztuka teatralna zawarta w tej książeczce była wystawiana w wielu teatrach na świecie a islandzki zespół múm nagrał do niej ścieżkę dźwiękową (Flugmaður, 1999).
Autor angażuje się w ruchy ekologiczne: we wrześniu 2006 we współpracy z władzami miasta Reykjavík wygaszano wszystkie światła w mieście, a astronomowie komentowali gwiazdozbiory przez radio. Akcja miała na celu zwrócenie uwagi publicznej na problem zanieczyszczeń świetlnych. W 2006 roku ukazała się książka poświęcona islandzkiemu przemysłowi aluminium: Draumalandið – sjálfshjálparbók handa hræddri þjóð (Kraina marzeń - samouczek dla przerażonego narodu) na podstawie której zrealizowano również film dokumentalny.
Andri Snær był wiceprezydentem islandzkiego związku literatów, członkiem zarządu stołecznego domu kultury (Safnahúsið) a w 2016 był także kandydatem na prezydenta państwa, uzyskując w wyborach trzecią lokatę (14,3 % głosów).
Debiutował tomikiem poezji Ljóðasmygl og skáldarán w (1995), ale najbardziej znanymi i popularnymi jego utworami są książki dla dzieci: Sagan af bláa hnettinum (Opowieści o błękitnej planecie, 1999) i LoveStar (2002). Obie zyskały międzynarodowe uznanie, a pierwsza z nich otrzymała m.in. nagrodę im. Janusza Korczaka (2000). Sztuka teatralna zawarta w tej książeczce była wystawiana w wielu teatrach na świecie a islandzki zespół múm nagrał do niej ścieżkę dźwiękową (Flugmaður, 1999).
Autor angażuje się w ruchy ekologiczne: we wrześniu 2006 we współpracy z władzami miasta Reykjavík wygaszano wszystkie światła w mieście, a astronomowie komentowali gwiazdozbiory przez radio. Akcja miała na celu zwrócenie uwagi publicznej na problem zanieczyszczeń świetlnych. W 2006 roku ukazała się książka poświęcona islandzkiemu przemysłowi aluminium: Draumalandið – sjálfshjálparbók handa hræddri þjóð (Kraina marzeń - samouczek dla przerażonego narodu) na podstawie której zrealizowano również film dokumentalny.
Andri Snær był wiceprezydentem islandzkiego związku literatów, członkiem zarządu stołecznego domu kultury (Safnahúsið) a w 2016 był także kandydatem na prezydenta państwa, uzyskując w wyborach trzecią lokatę (14,3 % głosów).
/60de60e159ac41365aa5131778f082b7/n/o-czasie-i-wodzie)
